Na plavnoj zoni Dunava ispresecan na obe obale na teritoriji Novog Sada, Sremskih Karlovaca, Inđije, Petrovaradina i Titela sa druge strane, nalazi se specijalni rezervat prirode Koviljsko-petrovaradinski rit.
A. Bzdušok | 01.04.2017.
Najlakši put za pristup veoma specifičnom prirodnom okruženju koje smo tempirali usred većeg vodostoja na Dunavu je za mene bio iz Zrenjanina putem ka Djurdjevu, Šajkašu dok se pre centra Vilova odvaja put desno gde se nalaze Gardinovci, današnje mesto tj. domaćin ove avanture.
Gardinovci, mesto poznatog dva veka starog crnog duda, svoje postojanje duguje mnogobrojnim rukavcima i blizini Dunava pa su i većina vikendaša ovde sakrili svoju slatku tajnu dobrog pecanja i duševnog mira.
Nakon izlaska iz Gardinovaca sa leve strane se nalazi put koji vodi ka pristanu za ribarske čamce sa pristojnim parkingom kraj samog rukavca.
Izmaglica je nestajala već oko 7h ujutru kada smo iz kombija izbacili opremu i kajake i sa gumenim čizmama pošteno zaglibili u mulj Gardinovačkog rukavca.
Limeni ribarski čamci su nam pomogli oko balansiranja i smeštanja opreme za jednodnevnu turu.
Put nas vodi na desni krak rukavca, to je sporedni tok zvani Agla, koji se odvaja od glavnog starog toka Dunava – Dunavca koji bi nas odveo oko Krčedinske ade i glavnog pojila već puštene stoke što danas nije bila tema ovog kajak izleta.
Gardinovački rukavac je kapilar Koviljskog rita sa jasnom dominacijom vidljivog podvodnog sveta raspoređenog između oborenih trulih stabala.
Ovakva mesta u našem okruženju su retka a staništa su brojnih životinjskih zajednica kao i endemskih vrsta biljaka koje rastu u ovakvim uslovima teško prohodnih močvara, tršćaka i mrtvaja.
Stanište Koviljsko-Petrovaradinskog rita su svakako brojne ptice močvarice koje su nas krišom pratile i po malo neuspešno krile na granama tek živnule vegetacije.
Veslanje je zabavno dok prolazimo između stabala bele topole i bademaste vrbe opkoljene žabljim odmornim prolećnim kreketanjem .
Iz rukavca Agla ka severnom prolazu jasno vidljivog zaraslog usnulog kanala pun sočevice probijamo se do restorana „Na kraju sveta“ koji je tog trenutka bio u renoviranju.
Naš povratak nestrpljivo ispraćaju labudovi koji su previše bučni za ostatak ptičijeg sveta koji se bešumno kretao po drvoredima.
Iskreno, prepune oči utisaka i još jedna prelepa destinacija za otkrivanje u raznim periodima godine. Ovaj period početkom aprila je odličan za one koji ne vole dosadne i radoznale dominantne insekte koje smo ovoga puta mimoišli.
Nisam siguran ko bolje časti nakon ovakvih akcija, ali se Nebojša pristojno otvorio sa informacijom o dobrom restoranu Rečni Baron kraj Mošorina gde smo degustirali smuđa, doduše na obali Tise.
Miris mrtvaje Koviljskog rita je ispran dobrim rizlingom uz planove za novu kajak avanturu.
0 Comments